Natuurlijk was niet iedereen een 'head', aan het trippen op LSD of paddo's in Californië, maar de ranken van de beweging waren uitzonderlijk ver reikend. Een kind in de buitenwijken kon luisteren naar Lucy in the Sky with Diamondsen hoewel ze misschien geen hallucinogene visioenen zag, kon haar verbeelding op hol slaan in nieuwe mogelijkheden. Dus, zelfs zonder de stoffen zelf, werden de geesten van meerdere generaties geopend. 

Je kon niet falen om in te ademen...

Er was niets dat niet kon worden aangeraakt door de technicolor adem van het tijdperk. Edward Rothstein, een Amerikaanse criticus, legt uit;

 "Ik inhaleerde omdat je niet anders kon dan inhaleren. LSD - zijn aura, zo niet zijn substantie - was een bestanddeel van de lucht die we inademden. Dit hallucinogeen doordrenkte de uitademingen van muzikanten, filosofen, reclamemakers en activisten." 

In de geest van de derde golf van psychedelica waar we ons nu in bevinden, (de eerste is millenia van inheems gebruik) gaan we ons verdiepen in verschillende voorwerpen of popculturele efemerea die ofwel beïnvloed werden door, ofwel psychedelia gingen vertegenwoordigen. 

Kijken naar lavalampen

Deze keer, gaan we kijken naar .... Lava lampen! Wat zou een studentenhuis of een jaren 1960 film pastiche (hallo Austin Powers!) zonder hen? Maar serieus, op het hoogtepunt van hun populariteit, eind jaren zestig, werden er over de hele wereld meer dan 7 miljoen lampen per jaar verkocht. De gloeiende, golvende beweging paste perfect bij de esthetiek van het psychedelische tijdperk - maar, verrassend genoeg, werden ze niet uitgevonden met trippende hippies in gedachten.

Hun verhaal begint

Hun verhaal begint in 1948 in een pub in Hampshire. Edward Craven-Walker (1918-2000), een ex-piloot van de Royal Airforce, zat aan de bar toen zijn oog viel op een vreemd voorwerp. Het bleek een glazen cocktailshaker te zijn met een gloopy klodder erin. De barman legde aan de geïntrigeerde Craven-Walker uit dat het voorwerp in feite een eierwekker was. De klont die erin dreef was eigenlijk was. Als het apparaat in kokend water naast een ei werd gelegd, smolt de was en vloeide het rond. Je wist dat je ei perfect gekookt was als de was naar de top van de cocktailshaker dreef. 

Een nieuw zakenidee

Craven-Walker was opgewonden, maar niet over eieren. Hij had een zaken idee. Hij kon het eierwekkerontwerp veranderen in een lamp. Hij zou echter een dikkere substantie gebruiken dan was, en de hitte van de lamp zou decoratieve vormen creëren, zoals de was in kokend water. Craven-Walker vroeg naar de maker van de eierwekker, maar de uitvinder, een man met de naam Dunnet, was overleden. Dit betekende dat hij de uitvinding voor zichzelf kon patenteren. Craven-Walker zou vervolgens 15 jaar aan het ontwerp sleutelen om het geschikt te maken voor massaproductie. Gedurende deze tijd maakte hij ook naaktfilms om zichzelf te onderhouden. Een van die films, genaamd Licht reizen, met een naakt onderwater ballet, maar dat is een ander artikel...

De Astro Lamp

Eindelijk, in 1963, nog maar een paar jaar voor de psychedelische golf, was de lamp klaar. Craven-Walker noemde het de Astro Lamp en de productie vond plaats in Dorset, waar dat nu nog steeds het geval is. Aanvankelijk werd de Astro Lamp op de markt gebracht voor een ander publiek dan waarmee hij later werd geassocieerd. In 1968 werd de American Bar Association Journal stond een Astro Lamp op een walnotenhouten voet, met een balpen ernaast. Misschien met het idee om het op de markt te brengen als een cool nieuw bureauspeeltje. Dit beeld is echter niet blijven hangen.

In 1965 nam Craven-Walker zijn Astro Lamp mee naar een novelty conventie in Hamburg, West Duitsland. De wervelende lamp viel in de smaak bij twee Amerikanen, Hy Spector en Adolf Wertheimer, die Craven-Walker benaderden voor de Amerikaanse rechten op de lamp. Zij veranderden de naam in Lava-Lite en de productie startte in Chicago. 

Een beweging voor elke emotie

Welnu, het toeval wilde dat de golvende vormen die de lavalamp voortbracht perfect de wervelende esthetiek van de psychedelica weerspiegelden. In feite belichaamde de lamp enkele beelden van een trip, terwijl hij ook ideaal was om te bewonderen tijdens een reis. Het werd zelfs geadverteerd als een "hoofdreis die een beweging voor elke emotie bood - kenden ze hun publiek. Maar toen de esthetiek van psychedelia mainstream werd, bezat iedereen, van grootouders tot middelbare scholieren, er een. Ze waren echt alomtegenwoordig. Natuurlijk, zoals alle rages en rages moest er uiteindelijk een einde aan komen. Lavalampen werden minder populair in de jaren 70, rond de tijd dat LSD en andere psychedelica gecriminaliseerd werden. Toen de mode veranderde, begonnen ze saai en gedateerd te lijken, net als flares of tie-dye shirts.

De tijd uitzitten in de Kitsch Wildernis

De mode komt echter altijd terug, en na vele jaren in de kitscherige wildernis heeft de lavalamp zijn comeback gemaakt. De mode van de jaren '80 en '90 was geïnspireerd op de speelse en optimistische 'Summer of Love', die samenviel met de acid house en rave beweging, vaak de Tweede zomer van de liefde. Austin Powers, The Spice Girls en That 70s Show maakten allemaal gebruik van de groovy esthetiek, en de lavalamp werd opnieuw een hoofdbestanddeel. 

Primal Pleasures

Dus, als je je trip wat gezelliger wilt maken- of gewoon je huis wat meer trippy wilt maken, is een lavalamp misschien wel iets voor jou. We zijn in de psychedelische renaissance toch. Steven Horner, docent verlichtingsontwerp aan het Pratt Institute in Brooklyn, legt uit dat een van de redenen voor het fascinerende karakter van de lavalamp is dat ze onze oergenoegens aanspreekt. In een verduisterde ruimte zitten en kijken naar de wervelende vormen doet denken aan de tijd dat de mens naar de flikkerende vuurtjes keek die hem warm hielden. En, als je afgaat op de Stoned Aap Theorie'.misschien kunt u zich die trippende apen voorstellen die geboeid waren door hun kampvuur, net als wij met onze lavalampen vandaag.