Woodstock's psychedelische erfenis

We hebben het natuurlijk over Woodstock. De bijeenkomst die een cultureel fenomeen werd en de wereld voor altijd veranderde. De gebeurtenis die het archetype en aspiratie creëerde voor elke muziekfestival dat daarna kwam. Die keer dat Jimi Hendrix een vervormd 'Star Spangled Banner' speelde voor de ineengedoken massa's - dat werd gewoon een van vele iconische momenten die plaatsvonden in het weekend. De tijd dat iedereen psychedelica nam en droomde van een nieuwe wereld.

Ik bedoel, we kunnen eindeloos doorgaan - veel mensen doen dat! Inclusief de miljoenen die beweren dat ze daar waren (maar dat konden ze zeker niet allemaal zijn!)

 Feit van fictie onderscheiden

Culturele fenomenen als dit worden altijd mythisch, en soms is het moeilijk om de feiten van de fictie te scheiden. Waar we wel zeker van kunnen zijn, is het effect dat Woodstock had op zowel de algemene als de psychedelische cultuur onmiddellijk daarna, en ook nu nog.

Als het grote publiek ook nu nog aan psychedelica denkt, dan is het beeld dat bij hen opkomt meestal dat van hippies die op Woodstock dansen, lachend en boordevol LSD of paddo's. Even was een door psychedelica geïnduceerd Nirvana mogelijk, althans zo leek het. Maar, laten we bij het begin beginnen! Het verhaal van Woodstock, en hoe het een legende werd. 

Het verhaal van Woodstock

Het verhaal van Woodstock speelt zich af te midden van Amerika in een staat van onrust. De wereld was aan het veranderen, de burgerrechtenbeweging was terrein aan het winnen. Dit resulteerde in veel protest en conflicten omdat mensen vochten voor gelijkheid. De oorlog in Vietnam woedde, waar jongeren zich fel tegen verzetten. Zij realiseerden zich dat de wereld kon en zou anders te zijn. Hun geesten werden geopend door nieuwe muziek en vrijere manieren van leven, maar ook door psychedelische drugs zoals paddo's en LSD. Ze zochten een toevluchtsoord, en er waren vier mannen die dat graag wilden bieden.

John Roberts, Artie Kornfield, Joel Rosenman en Michael Lang waren allen achter in de 20, betrokken bij de muziekindustrie. Ze wilden iets tot stand brengen. Ze richtten Woodstock Ventures, Inc. op en besloten dat dat 'iets' een muziekfestival moest worden. Na verschillende veranderingen van locatie (veel benaderde steden werden bang bij de gedachte van een ton hippies die op hen neerdaalden) met nog een maand te gaan, bood melkboer Max Yasgar een deel van zijn land aan in Bethel, genesteld in de Catskill Mountains.

 Supersterren die op het festival spelen

Toen de zaal eenmaal was geregeld, moesten de artiesten worden verzekerd. Na een trage start, stemde Creedence Clearwater Revival toe om op te treden. Toen zij eenmaal interesse toonden stroomden andere grote namen binnen, van Janis Joplin tot Jimi Hendrix. De organisatoren hadden gerekend op zo'n 50.000 bezoekers. Nog voor het festival begon waren er al meer dan 100.00 tickets voorverkocht. Toen meer en meer mensen begonnen te arriveren en te kamperen op de locatie werd het festival gedwongen om vrij te komen. De beslissing moest worden genomen om iedereen te verwelkomen boven winst te maken. Naar schatting een miljoen mensen probeerden die augustus naar Woodstock te komen; de wegen in de hele stad liepen vast en werden geblokkeerd. Uiteindelijk voltooiden ongeveer een half miljoen mensen hun reis en kwamen op de boerderij terecht. 

Ondanks de grote drukte bleef het gezellig

Natuurlijk, je kent waarschijnlijk het overzicht van wat er daarna gebeurde. Van 15 tot 18 augustus traden legendes op als Joan Baez, Ravi Shankar, Santana, The Grateful Dead, The Who, Janis Joplin, Jefferson Airplane, en Jimi Hendrix. Het regende. Mensen dansten en bedreven de liefde. Het eten raakte op. Een coöperatie van varkensboeren uit New Mexico, Hog Farm genaamd, werd ingeschakeld om de mensen te voeden en te verzorgen - ze bedachten zelfs de 'freak-out tent' - een plek waar degenen die een 'bad trip' hadden, konden worden verzorgd. Deze op zorg gerichte aanpak is waarschijnlijk een van de redenen waarom er in Woodstock zo weinig incidenten waren. Hoewel er twee sterfgevallen waren (een persoon overreden, een ander aan een overdosis drugs) van de bijna 500.000 mensen die het festival bezochten, was er weinig tot geen geweld. Dr. William Abruzzi, werkzaam op het festival herinnert zich;

"Dit zou wel eens een voorbeeld kunnen zijn geweest van de eerste keer dat een groot aantal mensen samen is gekomen, samen heeft geleefd, samen heeft geleden, en aan de rest van ons een aanwijzing heeft gegeven dat het in liefde en vrede kan". 

Was het gebrek aan geweld te wijten aan psychedelica?

Velen schrijven dit toe aan de vredelievendheid van de aanwezige hippies en jongeren. Dit werd echter niet in de laatste plaats in de hand gewerkt door het hoge gebruik van psychedelische drugs op het festival. Woodstock blijft, naast talloze andere dingen, een marker van hoe psychedelica zowel een geestverruimende goede tijd kunnen geven en moedigen je aan om voor je medemens te zorgen. 

Misschien heeft de 'wildheid' van het festival bijgedragen tot het uiteindelijke verbod op psychedelische middelen in 1970 via de Wet op Psychotrope Drugs. Misschien was de regering bang voor de gedachte dat jonge geesten zich zouden openstellen en de status-quo in twijfel zouden trekken. Hoe dan ook, dit verbod zorgde ervoor dat niets zoals het originele Woodstock van 1969 (de latere pogingen zoals Woodstock '99 zijn het best vergeten) ooit nog zou kunnen gebeuren.

Maar, zoals alle goede mythen en legenden, blijft Woodstock bestaan. Het leert ons over onszelf. Dat mensen koud, hongerig en nat kunnen zijn, maar toch om elkaar geven. Het is ook een reflectie over psychedelica. In bredere zin worden alle dingen die paddo's en LSD op het festival hielpen voeden - vrijgevigheid, liefde, creativiteit - vandaag herontdekt in de psychedelische renaissance. Nu psychedelica opnieuw in de wereld worden geïntroduceerd als de zorgzame en effectieve manier om aandoeningen als depressie, PTSS en OCD te verlichten en je humeur en creativiteit te optimaliseren, lijkt het erop dat de veel verguisde hippies in hun tijd werden onderschat. 

Woodstock was een uiting van liefde

Natuurlijk konden de langharige kinderen in het veld niet weten wat de medische mogelijkheden van hun paddo's waren, maar ze waardeerden zeker hun magische kwaliteiten. Harlan Lebo, een cultuurhistoricus legt uit;

"Ondanks de regen, het gebrek aan voedsel en de beperkte sanitaire voorzieningen, vonden de mensen op Woodstock oprecht respect, vriendelijkheid en onvoorwaardelijke acceptatie van anderen. Wanneer ooggetuigen hun herinneringen aan Woodstock ophalen, blijven ze zelden of nooit stilstaan bij de drugs of de seks; wat ze wel koesteren zijn de drie dagen van eenheid - vrolijk babbelend met lokale agenten, of sinaasappels delend met vreemden, of staand op een straathoek lolly's uitdelend - de eenvoudige menselijke waardigheid van delen en zorgzaamheid".

De erfenis van Woodstock vandaag

Vandaag kunnen we de lijn van Woodstock, een optimistische onderneming in de idealen van een betere wereld, volgen in de ontluikende psychedelische beweging. De hippies van de jaren '60 maakten zich onder meer zorgen over burgerrechten, sociale hulp en steun, en het milieu. Allemaal zaken die vandaag nog steeds aan de orde zijn. Ze hebben een lange weg afgelegd om ervoor te zorgen dat er in hun tijd veranderingen plaatsvonden. Misschien kunnen we in onze nieuwe psychedelische renaissance doorgaan met het bevorderen van deze oorspronkelijke doelen. Want als er één ding is dat zowel de oorspronkelijke hippies als de wetenschappers van vandaag ons zullen vertellen, dan is het wel dat psychedelica je geest kunnen openen en hart.

Dus als je aan Woodstock denkt, denk je misschien aan naakte mensen dansend in de modder - of de Grateful Dead bijna geëlektrocuteerd werden door hun natte uitrusting - maar wat de legende bij elkaar houdt is de brave new world waar de aanwezigen van droomden... (en de verdomd goede muziek!)

Gelukkige Woodstock Verjaardag! Ter ere van die dag is het maar goed dat je een reisje van jezelf maakt ....