Ultramarathons lopen op LSD

En waarom zou je dat willen? Je interne verkenning, en het vermogen om trippy visuals te zien, zelfs als je alleen maar naar een lege muur staart, vermindert de behoefte om te gaan zwerven.

Kunnen psychedelica helpen bij atletische bekwaamheid?

Er zijn verhalen over psychedelica die sportprestaties bevorderen, zoals het iconische verhaal van superster honkbalwerper Doc Ellis. Hij gooide een no-hitter in 1970, (dat is een goede zaak in honkbal blijkbaar!) en wijt zijn balvaardigheid gedeeltelijk aan het feit dat hij struikelde ballen tijdens het spel. Meer recent hebben wij, en andere psychedelische speurneuzen, de beweringen onderzocht dat microdosering van psychedelica kan helpen bij atletische bekwaamheid. Blijkbaar verhoogt het de alertheid, en helpt het de atleet een "flow state" te bereiken - een toestand die bevorderlijk is voor die fabelachtige sportmagie gebeurt. Het is een nieuw en opwindend gebied van verkenning. 

Maar, er is een andere psychedelische-sport hybride die de forums en prikborden doet oplichten. En, hoewel we niemand aanraden of aanraden om het te proberen, is het een interessant concept. Behoorlijk wild ook. We hebben het over de wereld van marathonlopen op psychedelica. 

Ja, het klinkt gek, maar het is een ding. 

Anekdotes van de uithoudingspsychonauten

Het beroemdst is dit onderwerp in het boek van Lewis Simon Drake: Runner's High of: Kan LSD je homo maken? Hoe ik een ultramarathon liep, trippend op een psychedelisch middel: De makkelijke gids om te doen wat je niet moet doen. Hoewel het een beetje een mond vol is, en ook met een knipoog, verkent dit boek Drake's echte ervaring met het lopen van een 50 mijl 'ultra marathon' terwijl hij tripte op LSD. Van zijn aanvankelijke twijfels over het hele project, tot zijn orgastische hoogtepunten tijdens het lopen, tot zijn frequente verliefdheid op andere lopers, schetst hij een beeld van een onvergetelijke, en zeer intens ervaring. 

"Het was... het was iets." Het was een lange dag geweest, en er was veel gebeurd. Ik had gehuild om de tsunami van 2004, ik was verliefd geworden... op zowel een vrouw als een man. Ik had 50 mijl gelopen in 10 uur en 21 minuten, en was mogelijk de eerste persoon ooit die een ultramarathon liep, trippend op LSD."

Drake vertelt Mel Magazine, over de bizarre ervaring. Maar, hoe dan ook, hij slaagde erin. En hierin ligt het interessante van uithoudingsvermogen tijdens het trippen - het is onwaarschijnlijk dat het psychedelicum zelf je fysiek niet in staat zal stellen de taak te volbrengen. Als je kan Als je nuchter een marathon kunt lopen, is de kans groot dat je dat ook kunt als je high bent. Waar je wel rekening mee moet houden is hoe afleidend psychedelica kan zijn in termen van emoties en visuals. Die boom kan uiteindelijk interessanter lijken dan de eindstreep... Maar het kan Doe het!

Een transformerende ervaring

Er zijn verschillende verslagen - artikelen, blogs, Reddit-threads - waarin mensen hun ervaringen met duursporten en psychedelica bespreken. Op Medium, schrijver Ben Richards vertelt het verhaal van zijn 24 mijl 'fell run' (een intensieve heuvelachtige loop op het platteland van Wales) die hij voltooide onder invloed van LSD. Hoewel hij er niet noodzakelijkerwijs voor pleit dat anderen het kopiëren, schetst hij een beeld van een transformerende ervaring;

"Ik denk dat ik nu ongeveer 2 uur bezig was... En het was op dit punt dat ik een totaal gevoel van euforie begon te voelen. Ik wist dat het zuur me niet zou neerhalen. Ik voelde me ook verrassend goed in staat om te lopen. Mijn longen waren in orde. Meer dan prima. En mijn lichaam voelde fantastisch. Ik voelde me lichter, sprankelender, voller van energie. Ik opende een beetje en begon sneller te lopen. Net zo snel als mijn instincten aanvoelden dat het verstandig was."

Tegen het einde van de loop begint natuurlijk de fysieke tol, geconfronteerd met de realiteit van de activiteit. Dit zou het geval zijn voor bijna elke loper die een steile 24 mijl gaat lopen. En Richards geeft toe dat hij niet getraind heeft. Maar de spirituele effecten waren enorm - twee weken voordat hij naar New York zou verhuizen, koos hij zijn potentieel roekeloze taak als een manier om de grote veranderingen die op het punt stonden te gebeuren in zijn leven te metaboliseren. Aan het eind van het artikel legt hij uit dat hij is blijven experimenteren met hardlopen, zowel met psychedelica, als nuchter, op zoek naar de 'runner's high'. 

Burning Man's Ultramarathon

Andere verhalen vertellen een soortgelijk verhaal over de zoektocht naar zelf-transformatie. Veel mensen nemen psychedelica om zichzelf te confronteren en te ontdekken. Veel mensen doen aan duurtraining om precies dezelfde reden. Het lijkt niet zo onredelijk om te denken dat ze zou een interessante combinatie zijn - onder de juiste omstandigheden natuurlijk. 

Een samenleving (Ik denk dat je ze zo kunt noemen?) die met het idee vibreerde lang voordat het een blog onderwerp werd zijn, natuurlijk, de 'Branders' van Burning Man festival. Om te zeggen dat Burning Man radicaal is, is een understatement, en zijn Ultramarathondie plaatsvindt rond de tijdelijke Black Rock City, begint om 5 uur 's ochtends om de Nevada woestijnhitte te vermijden. Het is ook veilig om te zeggen dat zolang dit al gebeurt, er waarschijnlijk minstens een paar mensen op psychedelica lopen - ik bedoel, het is Burning Man...

Een manier om te genezen

In een recent artikel over Psymposia 'brander', en hardloopster, Sarah Rose Siskind deelde haar verhaal over het lopen van de 50K (dat is 31 mijl!) Burning Man Ultramarathon op LSD. Na een traumatische drugsgerelateerde ervaring te hebben gehad tijdens de editie van 2018 van het festival, was Sarah teruggekeerd om op haar eigen psychedelische manier te genezen. De drugs die ze in 2018 per ongeluk had genomen, waren een mengsel van fentanyl en PCP waardoor ze 9 uur lang verlamd was geweest - ze herstelde nadat ze was verzorgd door de vrijwilligers van de Zendo Project. De terugkeer naar Black Rock City, de geplande psychedelische trip, en de run zelf waren bedoeld om deze ervaring achter zich te laten.

Nu Sarah de loop heeft voltooid, erkent ze dat het een extreme daad was, maar voor haar de juiste.

 "Er is zeker een argument te maken over hoe gratuit het is. Maar tot op zekere hoogte was dat opzettelijk... Er zijn zoveel mythes te ontkrachten over psychedelica. Eén daarvan is dat ze je motivatie om dingen te doen verminderen. Als zes mensen dachten dat het gratuit was, maar één persoon had zijn ogen een beetje geopend, dan zou die verhouding het waard zijn voor mij."

Tot zover, zo intrigerend - maar voornamelijk anekdotisch. Wat zegt de wetenschap, als er al iets is, over dit onderwerp? 

Zit er een wetenschap achter?

Wel, tot dusver zijn er geen studies specifiek over dit onderwerp. Er zijn echter verschillende theorieën met betrekking tot parallel onderzoek. 

Journalist Alex Hutchinson theoretiseert dat duursporters, zoals hardlopers of wielrenners, vaak worden gehinderd door de perceptie van vermoeidheid in hun hersenen in plaats van door werkelijke vermoeidheid.

In een interview met Psychedelische Recensie Hutchinson legt uit;

"Er bestaat geen twijfel over dat de perceptie van inspanning wordt bemiddeld door de hersenen, ook al komen veel van de inputs - temperatuur, hartslag, zuurstofniveaus, enzovoort - van elders in het lichaam... En bij duursporten kun je, als je de perceptie van inspanning kunt veranderen, ook je prestaties veranderen. Dus het idee dat psychedelica je prestaties kunnen verbeteren is niet zo vreemd."

Dit betekent niet dat je plotseling een nieuwe vaardigheid verwerft - meer dat je de vaardigheid die je hebt verder kunt pushen. Het gaat allemaal om chemie. Je hersenchemie. Serotonine wordt in verband gebracht met verminderde vermoeidheid, dus de serotonine-achtige effecten van psychedelica zouden hier een effect kunnen hebben. 

Onze oude vriend de DMN

Het standaard modus netwerk (DMN) is de sleutel tot ons begrip van hoe psychedelica, zoals paddo's, de hersenen beïnvloeden. Psychedelica hebben een rustgevend effect op de DMN, die ons gevoel van zelf en sociaal begrip reguleert. Geestelijke gezondheid aandoeningen zoals depressie en PTSD zijn behandelbaar gebleken met psychedelica. Dit komt door deze tijdelijke vermindering van het vermogen van het DMN, dat overactief kan worden, en de negatieve denk- en gedragspatronen kan veroorzaken die met deze aandoeningen gepaard gaan. 

Deze theorie kan ook nuttig zijn voor de duursporter, omdat de kans op zelftwijfel bij de enorme omvang van de taak die voor hem ligt, wordt verminderd. Bovendien zou een vermindering van het denken aan het 'zelf' de atleet kunnen helpen zich te concentreren op de ervaring van de race, namelijk 'in het moment' zijn.

Tenslotte, als alles goed gaat met je stemming, je dosering en je vibe zijn er veel activiteiten die verlicht worden door het toevoegen van psychedelica! (Laten we verstandig zijn... huh?) Natuurlijk kan hardlopen daar één van zijn - vooral buiten in de natuur! 

Psychedelica Olympische Spelen en Verstandige Compromissen

Dus hoewel we u niet aanraden om ultramarathons te lopen, is het een interessante gedachte die in de nabije toekomst zeker verder zal worden onderzocht! Stelt u zich eens voor - de marathon op de Olympische Spelen van 2036 wordt gelopen door lachende bloemenkinderen, gewoon vibrerend op de gevoel van het rennen.

OK, dat zien we misschien een tijdje niet... maar in de tussentijd... waarom nemen we niet een kleine dosis paddo's en gaan we niet wandelen in het park? Mmm we houden van een compromis!