Hoe Ibogaïne levens verandert

Je hebt het misschien ook zien staan op de lijsten van psychoactieve planten die de Amerikaanse organisatie Decriminaliseer de natuur wil laten decriminaliseren. De eerste aanwijzing is dat het een psychoactieve plant is... maar als het een nieuw wondermiddel wil worden, moeten we er iets meer over weten dan dat. het heeft bladeren. Aangeprezen als een verslavingsmiddel, en een potentiële spelbreker in de behandeling van de opioïde crisisin de VS, lijkt het alsof het hoog is tijd om onszelf te onderwijzen over ibogaïne. 

Wat is het?

Ibogaïne is een psychoactieve stof die wordt geëxtraheerd uit de wortelschors van de iboga-boom. Het is een natuurlijk voorkomende verbinding, die ook kan worden gevonden in alle planten van de Apocynaceae familie.  Het werd voor het eerst gebruikt door de Pygmeeënstammen van Centraal-Afrika, die de kennis over het gebruik ervan doorgaven aan de Bwiti-stam van Gabon. Deze stam gaf de informatie vervolgens door aan Franse ontdekkingsreizigers, die het vervolgens rond 1899-1900 naar Europa brachten. De Afrikaanse stammen gebruikten het voor medicinale, therapeutische en ceremoniële doeleinden. In Frankrijk werd het op de markt gebracht als Lamberene voor gebruik als stimulerend middel. In lage doses zijn de psychoactieve eigenschappen van de stof gering, maar is zij doeltreffend om vermoeidheid tegen te gaan.

Tegen de jaren '60 werd het echter illegaal. In de jaren '50 en '60 waren er wetenschappers had met de verbinding als antidepressivum, maar het zou een specifiek geval zijn dat het potentieel als een anti-verslavingsmiddel aan het licht bracht.

Accidental Cure

In 1962, 19 jaar oude heroïne gebruiker Howard Lotsof in het bezit kwam van wat gemalen iboga. Op zoek naar een nieuwe high, wist hij niet dat hij van zijn trip zou terugkomen, (in zijn woorden) "recht." Gefascineerd moedigde hij zes van zijn vrienden, ook heroïneverslaafden, aan om het middel te proberen. Vijf van de zes stopten onmiddellijk met hun drugsgebruik. Vanaf dat moment werd Lotsof een levenslange voorstander van het middel. Hij maakte de behandeling van vele verslaafden mogelijk, en begon een stichting. De FDA keurde een klinische proef naar de anti-verslavende eigenschappen van ibogaïne goed. Helaas kwam dit er niet van, als gevolg van financiële en contractuele problemen. Ibogaïne bleef illegaal in de VS. Lotsof overleed in 2010, helaas te vroeg om de veranderingen die nu op komst zijn te zien.

Behandeling is duur

Echter, ibogaïne behandeling heeft is sinds de jaren '90 op enkele plaatsen beschikbaar, voornamelijk dankzij het pleidooi van Lotsof. Deze klinieken bevinden zich voornamelijk in Mexico, maar het is ook legaal in Zuid-Afrika, Brazilië en Nieuw-Zeeland. Hoewel, alleen wanneer het wordt toegediend door een erkende professional. Helaas is het voor de meesten tussen de 1 en 2.500 en 1.100.000 dollar onbetaalbaar. Desondanks reizen mensen van over de hele wereld naar deze plaatsen in de hoop er hun verslaving te kunnen behandelen. 

Hoe werkt het?

In traditionele rehabilitatie-instellingen worden onttrekkingsverschijnselen verzacht met andere drugs, in een proces dat bekend staat als 'substitutietherapie'. Ibogaïne zou de verslaving zelf aanpakken, in plaats van een stof te vervangen door een heleboel andere. Dana Beal, een activiste voor ibogaïne, legt uit dat deze 10 uur durende reizen niet te vergelijken zijn met de psychedelische trips die velen kennen.

Ze zegt;

"Het is geen hallucinogeen zoals LSD. Het is niet zo dat je wakker zit en naar de sporen op de muur kijkt. "Je sluit je ogen en gaat in een wakkere droom. Je bent verlamd omdat je niet de wil hebt om te bewegen. Je wilt gewoon in een stille kamer liggen, alleen gelaten om je herinneringen te herzien."

Onderzoekers zijn er nog steeds niet helemaal uit wat ibogaïne tot de 'anti-drug' maakt. Wel verschijnt er eindelijk een druppeltje klinisch goedgekeurde studies. Een daarvan, uitgevoerd in 2018 en gepubliceerd in Het Amerikaans Tijdschrift voor Drugs- en Alcoholmisbruik ontdekte dat na een behandeling met ibogaïne 50% van de patiënten bij hun driemaandelijkse controle meldde in 30 dagen geen opioïden te hebben gebruikt. Deze studie, hoewel klein, staat tegenover de traditionele methoden, die methadon, klonopin en buprenorfine gebruiken. Tot de helft van de patiënten slaagt er niet in deze behandeling te voltooien.  

Dus wat is het probleem?

Een factor die de stappen van ibogaïne in de richting van legalisatie heeft belemmerd, is dat er hebben zijn sterfgevallen geregistreerd tijdens de behandeling. De 19 sterfgevallen die bij meer dan 4000 behandelingen wereldwijd zijn geregistreerd, waren echter grotendeels te voorkomen. Dr. Ken Alper, professor in de neurologie en psychiatrie aan de NYU School of Medicine, verklaart dat de meeste het gevolg waren van onjuiste begeleiding of niet gediagnosticeerde gezondheidsproblemen. Desalniettemin wordt ibogaïne hiermee aangemerkt als te riskant voor de FDA om echt achter te staan. Bovendien, omdat het een natuurlijk voorkomende stof is, kan Big Pharma er geen patent op nemen en hun zakken vullen met de winst, wat hun belang teniet doet. Alper werkt echter samen met Mind Medicine Inceen Canadees bedrijf, om onderzoek te doen naar een synthetisch derivaat genaamd 18-methoxycoronaridine (18-mc). Dit is gesynthetiseerd om de risico's en hallucinaties die met ibogaïne worden geassocieerd, weg te nemen. 

Behandeling is nooit zonder risico

Alper is ervan overtuigd dat verslaving moet worden gezien als een chronische, maar behandelbare ziekte. In veel gevallen is de behandeling van een ziekte niet zonder risico. Hij legt uit;

"Ja, ibogaïne heeft gevaren, maar wat te denken van de ernst van onbehandelde afhankelijkheid? Als je een behandeling tegen kanker ontwikkelt, zoals chemotherapie, dan tolereer je ernstige bijwerkingen. Verslaving als levensbedreigende aandoening is niet volledig verdisconteerd in onze tolerantie voor risico's."

Misschien is een van de elementen echt Wat het onderzoek naar ibogaïne tegenhoudt, is dat we verslaving nog maar net beginnen te begrijpen als een ziekte die behandeld moet worden, in plaats van als een pathologie. Naarmate het onderzoek naar psychedelische planten en hun fenomenale resultaten vordert, zullen misschien, heel misschien, de geesten open gaan staan. In Chicago's recente succesvolle petitie om natuurlijke psychedelica te decriminaliseren (inclusief ibogaïne) zij noemden rechtstreeks de opioïdencrisis waar de stad momenteel onder lijdt als reden voor de noodzaak ervan. 

Er is veel informatie daarbuiten…

Er is een sterke selectie van media over ibogaïne om uit te kiezen als je meer wilt leren. Bijvoorbeeld, onlangs hebben we op Wholecelium HQ (met afstand!) om de documentaire film van 2019 te bekijken Gedoseerd. De film volgt een langdurig verslaafde Adrianne en haar moeizame reis naar herstel via psychedelische plantenmedicijnen, waaronder iboga. De film is zowel fascinerend als emotioneel hard en geeft een beeld van de mysterieuze werking van deze middelen.