Gelukkig lijkt de heropleving van vinyl niet af te nemen - het wekt een hernieuwde interesse op in het ontwerp van het fysieke object. Bovendien kan zelfs het kleine vierkantje in de hoek van je Spotify een voertuig zijn voor een aantal geweldige ontwerpen. 

Psychedelische Invloed

In de jaren 50 was er was een paar gekke hoesjes. Maar op de meeste platenhoezen stonden gewoon foto's van bequiffte of bouffanted zangers die ingetogen glimlachten. Echter, naarmate de jaren 60 vorderden, werden de album artworks beslist vreemder. En, we zeggen niet dat de nieuwe populariteit van psychedelica daar iets mee te maken had, maar... oh nee wacht, Ja, dat zijn we. 

Stijl ontmoet inhoud

Toen bands alle aspecten van psychedelica begonnen te omarmen, van surrealistische teksten tot experimentele geluiden, werd cover art een essentiële manier om hun identiteit kenbaar te maken. Veel albums en singles werden alleen gekocht op basis van de afbeelding op de voorkant. Deze aankopen riskeerden een teleurstelling te worden als de inhoud niet overeenkwam met de stijl. Maar velen deden dat wel, en er zijn nog heel wat iconische albumhoezen uit deze periode. In de loop der jaren veranderden de esthetische trends, maar het experimentele bleef. En nu is er een psychedelische revival aan de gang, niet alleen wetenschappelijk, maar ook muzikaal. Dit betekent dat een hele nieuwe generatie muzikanten zich met behoorlijk hippe kunstwerken bezighoudt. 

Ontdek je nieuwe favoriete band!

Daarom hebben we besloten om een lijst samen te stellen van de top 10 trippy albumhoezen, vanaf de jaren 60 tot nu. Ze kunnen natuurlijk bekeken worden als op zichzelf staande kunstwerken, maar we raden je zeker aan om ook de muziek achter de cover te bekijken. Misschien ontdek je wel een nieuwe favoriete band!

The Psychedelic Sounds Of The 13th Floor Elevators, 1966, door The 13th Floor Elevators

Deze Texaanse band, een van de eerste groepen die de term "psychedelische rock" muntte, had zelfs een elektrische kruikspeler. Hoewel ze slechts bestonden van 1965 tot 1969, blijven ze een van de meest invloedrijke psychedelische groepen aller tijden, die latere bands als REM en Primal Scream inspireerden. Je kunt de invloed van hallucinogenen duidelijk horen in hun teksten;

"Na je reis opent het leven zich / Je begint te doen wat je wilt doen / En je ontdekt dat de wereld die je ooit vreesde / Van jou krijgt wat ze heeft"

Het artwork voor dit album bevat iconografie die nu synoniem is met psychedelia. Het alziende oog binnen het alziende oog, de wervelende tekst en de felgekleurde blobs die het omlijsten. 

Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, 1967, The Beatles

Een van de meest iconische album covers ooitAls je dat niet weet, heb je onder een steen geleefd. Gekleed in fluorescerende militaire gewaden, staat de band tussen een surrealistisch applaus van de beroemdste gezichten uit de geschiedenis. De hoes werd ontworpen door popartiesten Sir Peter Blake en Jann Hansworth en had tot doel de avant-garde van het verleden te laten samensmelten met de nieuwe tijd, waarbij de scheiding tussen hoge en lage cultuur werd opgeheven. Beroemdheden die in kartonnen vorm waren uitgesneden waren onder andere Bob Dylan, Marlon Brando, Marilyn Monroe, Laurel en Hardy, Oscar Wilde, Karl Marx en Albert Einstein. Lennons verzoek om Adolf Hitler en Jezus Christus in beeld te brengen werd afgewezen.   

The Velvet Underground en Nico, 1967, The Velvet Underground

Een ander icoon, je hebt deze superster banaan waarschijnlijk gezien op ontelbare t-shirts en memorabilia. Maar, hoewel minimaal aan de oppervlakte, verbergen de originele exemplaren een trippy verrassing. De Warhol-banaan was eigenlijk een sticker. Een kleine tekst bij de steel moedigde je aan 'PEEL SLOWLY AND SEE'. Daaronder werd een ongelooflijk fallische roze banaan onthuld. In feite was het alleen de goedkeuring van Warhol, een van de beroemdste kunstenaars uit de geschiedenis, die het langs de platenmaatschappijen liet komen.  

Bitches Brew1970, Miles Davis

Dit album uit 1970 markeerde Davis' samensmelting van traditionele jazz en psychedelische rock. Deze visionaire zet had een visionaire albumhoes nodig. De hoes bevatte een schilderij van de Duitse kunstenaar Mati Klarwein, wiens surrealistische werk Timothy Leary ertoe bracht te beweren "Mati had geen psychedelica nodig!". Algemeen wordt aangenomen dat de omslag een commentaar is op de rassenverhoudingen in Amerika, met op de rug een zwarte en een blanke vrouw die samen opgerold zijn. 

Dark Side of the Moon, 1973, Pink Floyd

Ik bedoel... deze stoner/psychonaut favoriet moest opgenomen worden. Beschouwd als zowel een van de beste albums en album covers aller tijden, veel van zijn kracht schuilt in zijn mysterie. De voorkant die niet de naam van de band draagt, het ondoorgrondelijke prisma dat een regenboog creëert. Er zijn veel samenzweringstheorieën en legendes over het album, maar één ding is zeker, Dark Side of The Moon blijft een design klassieker.

Ruimte is de Plaats, 1973, Sun Ra

Cultfavoriet Sun Ra werd geboren als Herman Blount, in Alabama. Tegen de tijd dat hij onder zijn artiestennaam optrad, bleek hij echter van Saturnus afkomstig te zijn. Het titelnummer van het album, 21 minuten space-age free jazz, wordt beschouwd als een van Sun Ra's meest toegankelijke werken - wat je een idee geeft van zijn algemene vibe. Op de hoes stelt Sun Ra zichzelf voor als een soort farao annex psychedelische priester. Geloof ons, ruimte echt is de plaats. 

Slaaf van het ritme1985, Grace Jones

Grace Jones is geen slouch als het gaat om album covers. Deze hoes, die is gemaakt door meerdere foto's van Jones samen te voegen, doet echter denken aan gebroken visuele effecten van een trip, zij het op een zeer hoekige jaren 80 manier. 

Emperor Tomato Ketchup, 1996, Stereolab

Dit iconische album uit de jaren 90 had een hoes die rechtstreeks geïnspireerd was door de psychologie uit de jaren 60. Op de plaat gebruikte de Engels-Franse band geloopte geluiden, waarnaar misschien verwezen wordt in de spiraal op de hoes. Beschreven als "volledig futuristisch en buitenaards" toen het werd uitgebracht, lijkt het artwork de lijn te volgen van de 13th Floor Elevators album cover van decennia daarvoor.

Yoshimi vecht tegen de Roze Robots, 2002, The Flaming Lips

Geschilderd door The Flaming Lips eigen frontman, Wayne Coyne, illustreert deze cover het titelnummer in zachte penseelstreken. Een klein meisje met de schaduw van een vogel staat tegenover een kolossale roze robot, met extra poten die uit zijn poten ontspruiten. We weten niet wat hun ruzie is, maar de roze vlekken op de muur doen ons vermoeden dat ongelukkige robots al eerder in dit steegje aan hun einde zijn gekomen. Op de muur staat ook het nummer 25. Gezien de excentrieke reputatie van de band, zijn suggesties dat dit zou kunnen staan voor LSD-25 niet helemaal niet van deze wereld.

Bloemenjongen, 2017, Tyler, The Creator

Kunstenaar Eric White schilderde de cover voor Tyler, The Creators 2017 album. Tyler staat te midden van een hyperverzadigd landschap, aan zijn voeten een koren van zonnebloemen, zijn gezicht verduisterd door de supergrote bijen die naast hem zweven. Hij lijkt te staren naar een auto, ver weg in de verte. Misschien heeft hij de motor gedumpt om zich opnieuw te verbinden met de natuur, tussen de bloemen en de insecten - een echte psychonautenzet. Wat de betekenis achter deze ondoorgrondelijke cover ook moge zijn, de beeldtaal en stijl zijn terug te voeren op zowel het surrealisme als de psychedelische covers uit het verleden.

Om je ogen te laten genieten van nog meer psychedelische traktaties, bekijk dan onze top 10 trippy muziekvideo's 1, 2 en 3!