Wykorzystanie idei Junga do badania psychodelików

Ale nie daj się zastraszyć!

W rzeczywistości wiele idei Carla Junga jest tak zakorzenionych w społeczeństwie, że możesz nawet nie zdawać sobie sprawy, skąd się wzięły! Czy kiedykolwiek określiłeś siebie jako introwertyka? Ekstrawertykiem? To właśnie Jung! Kategoryzowałeś ludzi według "archetypów"? To Jung! A może nawet masz "kompleks"? To też Jung, mój przyjacielu!

Nieustraszone zanurzenie w umysł

Co ciekawe, Jung znalazł ukrytych zwolenników wśród fanów psychodelicznych poszukiwań. Wiele z jego teorii i pomysłów można zastosować do doświadczeń psychodelicznych, od poszukiwania duszy po integrację. W 146. rocznicę urodzin Junga zagłębimy się w życie tej ikonicznej postaci i dowiemy się, jak my dzisiaj, jako psychonauci może się od niego uczyć. Wszystkiego najlepszego, panie Jung! Składamy wyrazy uznania za pańskie nieustraszone zagłębianie się w umysł. 

Ruszamy!

Wczesne życie

Carl Gustav Jung urodził się 26 lipca 1875 r. w Kesswil w Szwajcarii. Jako najstarszy żyjący syn Paula Achillesa Junga i Emilie Preiswerk, był dzieckiem samotnym. Paul Jung był pastorem i przypuszczano, że Jung pójdzie w ślady ojca, a także wielu innych krewnych, do kościoła. Był jednak rozczarowany słabnącą wiarą ojca. Wierzył, że stracił "magię" Boga, wykonując po prostu beznamiętny rytuał. To właśnie to, a także odkrycie filozofii jako nastolatek, skłoniło Junga do podjęcia studiów medycznych, a nie duchownych. To doprowadziło go oczywiście do psychoterapii.

Testy asocjacyjne

Studiował na uniwersytetach w Bazylei i Zurychu, a w końcu dołączył do personelu tego ostatniego w przytułku w Burghölzli. Badał podświadomość, wierząc, że wewnętrzne uczucia można odkryć i zrozumieć poprzez sny lub wyobraźnię. To właśnie wtedy badałtesty asocjacyjnektóre były stosowane już wcześniej, ale nie w takim stopniu, jak osiągnął to Jung. Bardzo skuteczne okazało się stosowanie przez niego testów asocjacyjnych. Odkrył, że reakcje jego pacjentów na określone słowa umożliwiają dostęp do ich nieświadomej jaźni. Irracjonalne reakcje na słowa będące bodźcami nazwał "kompleksem", obecnie wszechobecnym terminem. Prawdopodobnie bawiliście się w gry skojarzeniowe, gdy nudziliście się w autobusie: "...Dom!", "Drzwi!", "Otwórz!", "Umysł!". itd. itp. Za spopularyzowanie tego hasła należy podziękować Jungowi!

BFFs z Freudem

Sukcesy w tych badaniach uczyniły go gorącym obiektem zainteresowania w świecie psychiatrii początku XX wieku. Wkrótce zwrócił na siebie uwagę Freuda, który był jednym z jego inspiratorów i z którym pokrywało się wiele jego własnych badań. Zostali przyjaciółmi i współpracownikami, a Freud pełnił rolę mentora Junga, uważając go za swojego naturalnego następcę jako Wielkiego Serca psychoterapii. Jednak tak się nie stało - po pięciu latach współpracy relacja zaczęła się rozpadać - Jung odkrył, że nie zgadza się z kluczowymi punktami teorii Freuda. Jedną z głównych różnic zdań było zbyt negatywne postrzeganie przez Freuda nieświadomego umysłu oraz jego upór, że większość nerwic i traum ma swoje źródło w seksie. Nie zgadzali się w kwestii religii, interpretacji snów, zjawisk paranormalnych, ego - ale przede wszystkim seksu. Każdy z nas ma przyjaciela, który ma zbyt wielką obsesję na punkcie seksu, prawda? To staje się męczące, nawet jeśli są ojciec współczesnej psychoanalizy. 

W 1912 r. przestali się przyjaźnić, a po raz ostatni widzieli się w 1913 r., kiedy Jung wygłosił wykład na temat typów psychologicznych - introwertyka i ekstrawertyka. 

Konfrontacja z nieświadomością

Po tym czasie Jung stał się zagubiony. Zerwanie z Freudem głęboko go dotknęło - zakwestionował własne idee i wartości. W 1913 roku Jung miał traumatyczne przeżycie 'konfrontacja z nieświadomością'. On był Zagrożeni psychozą", słyszenie głosów i widzenie wizji, nie różniących się od tych, które obserwował u swojej matki, gdy był dzieckiem. Zamiast ukrywać się przed tym doświadczeniem, Jung od razu się w nie zagłębił.

Pracował nad wywołaniem dalszych halucynacji w procesie zwanym "aktywną wyobraźnią", nie różniącym się od form psychonautyki. W tym czasie (1913-1917)  prowadził szczegółowe dzienniki swoich przeżyć, które nazywał "Czarnymi księgami". Zostały one połączone w rękopis zatytułowany "Czerwona księga: Liber Novus". Mimo że jest ona uważana za jedno z najważniejszych dzieł Junga, została udostępniona szerszej publiczności dopiero w 2009 roku. Niektórzy krytycy opisują ją jako zwykły "epizod psychotyczny". Nawet sam Jung powiedział  "Dla powierzchownego obserwatora będzie to wyglądało jak szaleństwo". Sonu Shamdasani, badacz Junga, stwierdza;

"Od grudnia 1913 roku postępował w ten sam sposób: świadomie wywoływał fantazję na jawie, a następnie wchodził w nią jak w dramat. Fantazje te można rozumieć jako rodzaj udramatyzowanego myślenia w formie obrazowej.... Z perspektywy czasu przypomniał sobie, że jego pytanie naukowe dotyczyło tego, co dzieje się po wyłączeniu świadomości. Przykład snów wskazywał na istnienie aktywności w tle, a on chciał dać jej możliwość ujawnienia się, tak jak to się dzieje po zażyciu meskaliny".

Dla nas brzmi to jak dobra wycieczka!

Wgląd w doświadczenia psychodeliczne

Jest to jeden z wielu sposobów, w jaki idee jungowskie są zbieżne z rozwijającym się ruchem terapii psychodelicznych. Chociaż nie wiadomo, czy sam Jung kiedykolwiek zażywał jakiekolwiek psychodeliki, jego indukowane eksploracje umysłu są bardzo podobne do badań wewnętrznego ja za pomocą psylocybiny lub LSD. Od najmłodszych lat był zafascynowany religiami i filozofiami Wschodu, których podróż ku oświeceniu jest w podobny sposób wolna od substancji psychoaktywnych. W rzeczywistości Jung był podejrzliwy w stosunku do wglądu, jaki mogły dać psychodeliki, obawiając się, że mogą one uwolnić "ciężary", z którymi badacz nie mógłby sobie poradzić. Jednak we współczesnych badaniach nad psychodelikami i w świetle głębszego zrozumienia, idee Junga nabierają blasku;

"Biorąc pod uwagę radykalnie dociekliwe podejście Junga do psychiki, jego niezwykłe osobiste konfrontacje z nieświadomością i mistyczną wrażliwość, nie jest zaskakujące, że ludzie zwracają się do jego prac w poszukiwaniu wglądu w swoje doświadczenia psychodeliczne. Najwybitniejszy badacz w tej dziedzinie, Stanislav Grof, odnajduje w psychologii Junga wyjątkowo silną zbieżność z obszarami doświadczeń psychodelicznych, które opisał w swoich własnych, szeroko zakrojonych badaniach."

"Zniuansowana teoria Junga i gruntowna metoda integracji terapeutycznej oferują zatem szczególnie cenny wgląd w ten krytyczny aspekt doświadczenia psychodelicznego".

Scott. J. Hill (odKonfrontacja z nieświadomością: jungowska psychologia głębi i doświadczenie psychodeliczne".)

5 głównych idei Junga

Nieświadomość zbiorowa: 

Nieświadomość zbiorowa Junga to suma zbiorów wiedzy i wyobrażeń, które każdy człowiek dziedziczy po urodzeniu, a dzięki doświadczeniom przodków są one wspólne dla całej ludzkości. Choć ludzie mogą nie wiedzieć, jakie obrazy i myśli znajdują się w ich nieświadomości zbiorowej, uważa się, że w chwilach kryzysu lub wstrząsów psychika może uzyskać do nich dostęp.

Archetypy: 

Jung uważał, że nieświadomość zbiorowa jest ukazywana poprzez archetypy. Są to uniwersalne znaki, symbole lub wzorce myślenia i zachowania, które są dziedziczone przez cały rodzaj ludzki. Choć Jung wierzył, że archetypy mogą się zmieniać, przesuwać i łączyć, główne postacie, które nakreślił, to: 

• Persona - twarz, którą pokazujemy światu
• Anima/animus - nieuświadomiona strona żeńska u mężczyzn i nieuświadomiona strona męska u kobiet. (Ttrony" te są kształtowane przez role przekazywane przez przodków).
• Cień - nasze "zwierzęce" ja. (Jak Freudowskie id). Nasze energie twórcze i destrukcyjne. 
• Jaźń - jaźń jednoczy osobę. Jung uważał, że celem człowieka jest osiągnięcie poczucia "jaźni". Spełnienie się w sobie bez zewnętrznych wpływów. (podobnie jak w przypadku samorealizacji).

Introwertycy i Ekstrawertycy:

W 1923 roku Jung opisał "ekstrawertyków" jako ludzi, którzy wolą angażować się w zewnętrzny świat percepcji zmysłowej, działania i przedmiotów. Introwertyków opisywał jako osoby, które bardziej ciągnie do wewnętrznego świata refleksji, są zamyślone i wnikliwe. Jung uważał, że jest to skala, na której idealne "ja" znajduje się pośrodku. 

Indywiduacja:

Jung postrzegał indywiduację jako samorealizację, doświadczenie uświadomienia sobie sensu lub celu życia - odkrycie prawdziwego "ja". Kluczowa jest równowaga między tym, co świadome, a tym, co nieświadome:

"Świadomość powinna bronić swojego rozumu i chronić się sama, a chaotyczne życie nieświadomości powinno mieć szansę, by także mieć swoje miejsce - tyle, ile jesteśmy w stanie znieść. Oznacza to otwarty konflikt i otwartą współpracę jednocześnie. " - Jung

Jung był przekonany, że psychoterapia analityczna jest kluczem do osiągnięcia tego celu. Cel ten jest, w naszych oczach, głęboko związany z dążeniem do oświecenia osiąganym dzięki psychodelikom lub praktykom medytacyjnym. Jednak Jung przyznaje również, że nie jest to zadanie łatwe do zrealizowania (z czym zgodzi się każdy psychonauta!);

(Indywiduacja jest)"doświadczają go tylko ci, którzy przeszli przez uciążliwe, ale nieodzowne zadanie pogodzenia się z nieświadomymi składnikami osobowości". (1954)

Synchroniczność

Jung opisał zjawisko zwane 'synchroniczność', co, mówiąc najprościej, jest w zasadzie "zbiegiem okoliczności". Ale szczególnie sensowne zbieg okoliczności. Wydarzenie zewnętrzne, które pozornie jest tylko przypadkiem, ale wewnętrznie oznacza coś istotnego dla danej osoby. Jung, sympatyzujący z paranormalnymi zjawiskami, wierzył, że te powiązania mają związek z podświadomością i szerszym wszechświatem jako całością. Rozdzielił te przypadki na trzy kategorie:

1. Istotny związek między stanem psychicznym lub uczuciem a zdarzeniem zewnętrznym, które występuje w tych samych momentach.

2. Znaczący związek między stanem psychicznym lub uczuciem a zdarzeniem zewnętrznym, które ma miejsce poza percepcją danej osoby.

3. Znaczący związek między stanem psychicznym lub uczuciem a przyszłym wydarzeniem, które jeszcze nie nastąpiło.

Jung i terapia psychodeliczna

Jak widać, wiele teorii i idei Junga jest zbieżnych z doświadczeniem psychodelicznym. Niezależnie od tego, czy był on zwolennikiem substancji psychodelicznych, czy nie, jego idee przyczyniają się dziś do rozwoju terapii psychodelicznej i pomagają nam zrozumieć to doświadczenie.

W związku z tym, w dniu jego urodzin, musimy powiedzieć - sprawdźcie co nieco o Jungu! Dotychczas opisaliśmy tylko wierzchołek góry lodowej" - jako były kolega Freuda lubił mówić. Pozwól, aby idee Junga poprowadziły Cię przez kolejne doświadczenia psychodeliczne - możesz uzyskać niesamowite spostrzeżenia.

P.s - prawie udało nam się powstrzymać od powiedzenia 146 lat Jung! ?